Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Τι μας διδάσκει η χαμηλή πειρατεία στο iOS

του Νίκου Πουλογιάννη

Η πειρατεία γεννήθηκε από τα πρώτα κιόλας χρόνια που οι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές έπαψαν να είναι δωμάτια με λαμπάκια που αναβοσβήνουν και έγιναν καταναλωτικό είδος. Πειρατεία λογισμικού: Φαινόμενο παγκόσμιο και αναπόφευκτα φαινόμενο Ελληνικό.

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται σίγουρα τα εβδομαδιαία ”Πειρατικά Προσκυνήματα” . Πιτσιρικάδες τότε, την μακρινή δεκαετία του 80, με το χαρτζιλίκι από την μάνα, να καίει σφιχτά στις χούφτες μας , μεταλαβαίναμε τακτικά στον ναό της Ελληνικής Silicon Valley δηλαδή στην οδό Στουρνάρη και στα πέριξ της . Συνωμοτική συνεννόηση επί του θέματος με τον “Θωμά”, με τις “Γριές”, με τον “Σταύρο”, μια γρήγορη ματιά στις φωτοτυπίες με τα “καινούργια”, το πεντακοσάρικο άλλαζε χέρια με την δισκέτα σαν να ήταν το εκλεκτότερο “καλαματιανό” και μετά η επιστροφή στο σπίτι με το λεωφορείο, γεμάτη αδημονία για το νέο απόκτημα.
Τα πρώτα εκείνα χρόνια , ούτε καν καταλαβαίναμε ότι κάνουμε κάτι παράνομο. Εξάλλου οι μεγαλοπειρατές διαφήμιζαν την πραμάτεια τους ανοιχτά στο “Pixel” και στο “Computer για όλους” (το USER ήρθε 4 χρόνια αργότερα, γατάκια) . Αργότερα ήρθε η “συνειδητοποίηση” και η “γνώση” και μερικοί από εμάς περάσαν “στην σκοτεινή πλευρά” , και έγιναν οι (μπόμπιρες) Darth Vader των 3 μεγάλων αυτοκρατόρων στον Διεφθαρμένο Πλανήτη της Στουρνάρη.
Ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Ο μεγαλοπειρατής μας έδινε 2-3 “άσπαστα” παιχνίδια. Τα παίρναμε στο σπίτι, τα φορτώναμε στον Commodore 64 , πατάγαμε το κόκκινο κουμπάκι στο Freeze Frame (Αχ το Freeze Frame! Tο πληροφορικό αντίστοιχο του κόκκινου φωτόσπαθου των κακών! ) Το λαμπάκι του FF αναβόσβηνε και κάναμε ένα image του παιχνιδιού στην μνήμη. Μετά με μερικά PEEK και POKE ψάχναμε έναν έναν τους registers , βρίσκαμε που αποθηκεύονταν οι “ζωές” και σε ποιο σημείο έλεγε κάτι σαν ”ζωές -> ζωές – 1″ . Το κάναμε “ζωές – 0″ και έτοιμες οι άπειρες ζωές. Το παιχνίδι επέστρεφε στον μεγαλοπειρατή (σπασμένο!) και εμείς παίρναμε “δώρο” ένα ακόμα παιχνίδι.
Δέκα-είκοσι πιτσιρικάδες είχαμε γονατίσει όλη την λιανική πώληση Software στην Ελλάδα. Και δεν το πήρε ποτέ χαμπάρι κανείς. (Μάλλον για να το λέμε με το όνομα του δέκα-είκοσι πιτσιρικάδες, δεν επέτρεψαν να δημιουργηθεί ποτέ στην Ελλάδα αυτό που λέμε “λιανική πώληση software”)
Αντίστοιχες ιστορίες για αγρίους συνέβαιναν παντού στον πλανήτη εκείνα τα κρίσιμα πρώτα χρόνια. Κάτω από την μύτη του κάθε επίσημου κράτους μια χούφτα τσογλανάκια όχι μόνο δημιουργούσαν αυτό που σήμερα λέμε “πειρατική κουλτούρα” αλλά και δημιούργησαν την μαγιά για αυτό που σήμερα είναι σχεδόν τυπωμένο στο DNA του απλού καταναλωτή: “Δεν πληρώνουμε για κάτι που είναι Τζάμπα!”
Εμείς πήραμε την δόξα. Οι τρεις μεγαλοπειρατές πήραν από 10 βίλες στην Μύκονο με τα κέρδη τους.
Εμείς πήραμε την δόξα. Οι τρεις μεγαλοπειρατές πήραν από 10 βίλες στην Μύκονο με τα κέρδη τους.
Fast Forward – Σήμερα : “Μα είναι δυνατόν να πληρώνουμε για να αγοράζουμε προγράμματα; Εγώ δεν πληρώνω να αγοράζω προγράμματα!”
Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν νομίζω ότι υπάρχει σήμερα χρήστης Η/Υ με Windows που να μην έχει πειρατικά προγράμματα στον υπολογιστή του. Η μεγάλη προσπάθεια που έκανε η Microsoft τα 15 τελευταία χρόνια με τις OEM εκδόσεις των λειτουργικών , έχουν μειώσει (όχι εξαφανίσει) την πειρατεία στο λειτουργικό σύστημα. Η πειρατεία όμως στο Software ζει και βασιλεύει , όπως βασίλευε και τότε , στο μακρινό πειρατικό μας παρελθόν το 1985.

Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι για τους οποίους η πειρατεία λογισμικού είναι τόσο μεγάλη

Α. Το Software είναι ακριβό. Πράγματι, τα έξοδα για να φτιαχτεί ένα τόσο μεγαλειώδες παιχνίδι όπως το Call of Duty:MW ήταν της τάξης των εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων αλλά 50 ευρώ? Για κάτι που θα παίξω 5-8 ώρες; Πολλά δεν είναι
Β. Το software είναι άυλο και ο μέσος καταναλωτής δεν μπορεί να εκλογικεύσει το ότι πρέπει να πληρώσει για κάτι άυλο. Αν το software ήταν υπηρεσία τότε ίσως να πλήρωνε, διότι ο καταναλωτής έχει συνηθίσει να πληρώνει για υπηρεσίες, αλλά το software δεν είναι υπηρεσία!
Γ. “Έτσι κάνουν όλοι”. Λοιπόν , όσο και να θες να αγιάσεις, όταν όλοι γύρω σου “αντιγράφουν” και ανταλλάσσουν ”Serial Numbers”, αισθάνεσαι λίγο βλάκας, όταν πας στο Πλαίσιο για να αγοράσεις αυθεντικό το τελευταίο αριστούργημα της Microsoft. Μέχρι και η πωλήτρια σε κοιτάει λίγο…κάπως. Το βλέπεις και στα μάτια της “Μα τι βλάκας είσαι μωρέ;” είναι σαν να σου λέει. Έτσι “αναγκάζεσαι” να αντιγράψεις. Είναι η ψυχολογία της μάζας.
Άρα; Δεν υπάρχει Ελπίς για εμάς τους προγραμματιστές; Πρέπει να περιοριστούμε στην συγγραφή επιχειρησιακού software, με περιορισμένο πελατολόγιο και με συμβόλαια συντήρησης να βγάζουν τον άρτον ημών τον επιούσιον; Έτσι γίνεται παντού;
Όχι παντου! H Apple (αλλά πλέον,για να είμαι δίκαιος, πολλές άλλες εταιρίες τα κατάφεραν και έσπασαν τον φαύλο κύκλο των τριών παραπάνω σημείων . Απόδειξη ;
Το ποσοστό των “σπασμένων” iPhone και iPad είναι μόνο 10% επί του συνόλου των συσκευών παγκοσμίως!
Πως τα κατάφερε; Ας πάρουμε ένα-ένα τα σημεία :

Α. To Software έγινε ΦΘΗΝΟ. Αυτό που λέγαμε 20 χρόνια πριν , με τον “Θωμά”, με τον “Σταύρο” και με τις “Γριές” ήταν αλήθεια. “-Αν όλοι αυτοί οι χαζοί, πούλαγαν τα προγράμματα τους 300 δραχμές, εμείς που τα πουλάμε ένα πεντακοσάρικο, δεν θα υπήρχαμε”. Σήμερα , στο App Store , οι περισσότερες εφαρμογές κοστίζουν 0,89 ευρώ. Δηλαδή 300 δραχμές!
Β. Το Software μεταλλάσσεται σε υπηρεσία. Το βλέπεις και μόνος σου. Ακόμα και στο PC σου. Τα περισσότερο επιτυχημένα παιχνίδια είναι εκείνα που τα κατεβάζεις δωρεάν και μετά πληρώνεις ένα μικρό ποσό το μήνα για να μπορείς να παίζεις δικτυακά στον Server του. Επίσης, η επόμενη έκδοση του Office θα είναι διαθέσιμη σε φθηνή τιμή με έτήσιο ενοίκιο. Σαν υπηρεσία.
Γ. “Έτσι κάνουν όλοι” . Να όμως που δεν κάνουν έτσι όλοι, τουλάχιστον στα Apple iPhone και iPad. Η μικρή σχετικά πειρατεία στις δύο συσκευές φτιάχνει ένα “νόμιμο” οικοσύστημα χρηστών. Μην το θεωρήσεις ασήμαντο αυτό! Οταν όλοι γύρω σου ΔΕΝ “πειρατεύουν” , ούτε και εσύ θέλεις να “πειρατέψεις” . Δεν θέλεις να φανείς λιγότερο cool από τους άλλους. “- Μα τι βρε αδερφέ, δεν έχουμε 1 ευρώ για να πάρουμε στο παιδί μας το Angry Birds! Για όνομα του θεού. Δεν είμαστε τσίπηδες!”
Είναι η ψυχολογία της μάζας , αλλα αντίστροφα πλέον!

πηγή: freshtech.gr





from Το κουτί της Πανδώρας | Νέα - άποψη - ρεπορτάζ - ειδήσεις http://www.koutipandoras.gr